.jpg)
Αν η σχετική υγρασία για παράδειγμα είναι 50% αυτό σημαίνει ότι ο αέρας περιέχει το 50% των υδρατμών που θα μπορούσε να περιέχει στην ίδια θερμοκρασία αν ήταν κορεσμένος. Αν ο αέρας έχει σχετική υγρασία κάτω από 30%, δημιουργείται αποπνικτική ατμόσφαιρα και ερεθίζονται οι βλεννογόνοι αδένες.
Αν ο αέρας έχει σχετική υγρασία πάνω από 70%, εμποδίζεται η εξάτμιση του ιδρώτα με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η αποβολή θερμότητας από το σώμα.
Μεγάλη σχετική υγρασία του αέρα ενός χώρου, σημαίνει και μεγάλη θερμοκρασία του.
Οι υδρατμοί που περιέχονται στον αέρα ενός χώρου κινούνται και πιέζουν με την δύναμη που έχουν (τάση υδρατμών). Αυτή η τάση είναι περίπου ίση αριθμητικά με την σχετική υγρασία του αέρα.
Η σχετική υγρασία του αέρα του χώρου μπορεί να υπάρχει στους τοίχους,
στην ταράτσα, η στα δάπεδα και να οφειλεται σε οποιαδήποτε εξωτερική αιτία. Ειδικά όταν ο χώρος είναι τελείως κλειστός και δεν αερίζεται, σε λίγο χρόνο η σχετική υγρασία του χώρου αυξάνεται πολύ, μέχρι το σημείο κορεσμού.
Με τον αερισμό επιτυγχάνεται εναλλαγή του εσωτερικού - αέρα του χώρου με τον εξωτερικό.
Έτσι, υπάρχει κάποια ισορροπία της σχετικής υγρασίας και αποφεύγουμε τον κορεσμό στο εσωτερικό του σπιτιού.
Πάντως, την άνοιξη και το καλοκαίρι, η εσωτερική σχετική υγρασία είναι μεγαλύτερη από αυτήν του εξωτερικού αέρα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει το φθινόπωρο και χειμώνα.
Όταν η σχετική υγρασία αυξάνει και πλησιάζει την περιοχή του κορεσμού, τότε αρχίζει να παρατηρείται συμπύκνωση. Δηλαδή, ο υδρατμός από αέριο γίνεται νερό που κινδυνεύει να παγώσει.
Η συμπύκνωση προέρχεται αποκλειστικά από την ψύξη του αέρα. Ο ζεστός αέρας ψύχεται μόλις έρθει σε επαφή με τους κρύους τοίχους, δάπεδα, οροφές και υγροποιείται.
Η υγρασία που οφείλεται στην συμπύκνωση εμφανίζεται σε πάρα πολλές κατασκευές, δημιουργεί μούχλες, μαυρίλες και ανθυγιεινό περιβάλλον. Το χειμώνα παρουσιάζεται σε χώρο που δεν έχει θερμονωμένους τοίχους, δοκάρια από μπετόν, πλάκες οροφής, δάπεδα κλπ.
Εμφανίζεται πιο εύκολα στα δομικά στοιχεία από μπετόν (να θυμίσουμε ότι το μπετόν αφήνει την θερμότητα να περνά 4 φορές πιο εύκολα από ότι τα τούβλα), γιατί κρυώνουν πιο εύκολα πιο γρήγορα και πιο πολύ.
Η υγρασία συμπύκνωσης σε σχέση με την υγρασία που ανέρχεται, είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται στα χωρίς θερμομόνωση δομικά στοιχεία (τοίχοι, δοκοί, κολώνες, οροφές κλπ.).
Για να αντιμετωπισθεί αυτή η υγρασία μόνο ένας τρόπος υπάρχει:
Να θερμομονώσουμε τα δομικά στοιχεία που είναι αμόνωτα, για να εμποδίσουμε να ψυχθεί ο αέρας.
Τα περισσότερα εκτεθειμένα δομικά στοιχεία στην υγρασία από συμπύκνωση είναι:
- Τα εξωτερικά δομικά στοιχεία κυρίως στα σημεία όπου εμφανίζονται θερμογέφυρες.
- Τα δάπεδα των ισογείων όταν είναι οροφές υπογείων που δεν θερμαίνονται.
- Τα δάπεδα και τα περιμετρικά στοιχεία των υπογείων
Η θερμική προστασία του κτιρίου μπορεί να βελτιωθεί με κατασκευαστικά μέτρα (θερμομόνωση στους τοίχους και τα δοκάρια, στην οροφή, στα κρύα δάπεδα, κλπ.).
Παράλληλα, πρέπει :
- Να μειωθεί η παραγωγή υδρατμών.
- Να βελτιώσουμε την κατασκευή με υλικά που "αναπνέουν", δηλαδή που επιτρέπουν τους υδρατμούς να βρίσκουν διέξοδο προς την ατμόσφαιρα
- Να διασφαλίσουμε έναν τρόπο (φυσικό η τεχνητό) να αερίζεται ο χώρος τακτικά
Μπορούμε να πούμε ότι:
Εκτός από την θερμομόνωση των εξωτερικών επιφανειών ενός σπιτιού, η συμπύκνωση αντιμετωπίζεται μόνο με ελεγχόμενο αερισμό και θέρμανση.